Hugleiðing.........að brjóta niður líkama og sál

hugleiðingar mínar sem hafa komið fram hafa að mörgu leiti hjálpað mér að komast til botns í svo mörgu sem gerst hefur í gegnum tíðinna og er þetta eina af aðferðum sem hefur gefst mér vel,þessi hugleiðing er framhald af hugleiðingu um fólksfælni og er ein af ástæðum þess að það er erfitt að ná tengslum við fólk og treysta því,

ég átti gott uppeldi þó svo að á köflum var maður ekki alltaf sammála foreldrum en er þeim mjög þakklát fyrir æsku mína,þó svo að skólaár mín voru drungaleg þá voru bjartir kaflar inn á milli,eins var ég mikið hjá afa og ömmu í borginni sem gáfu mér mikið af því sem afar og ömmur gera og meðal annars gáfu þau mér skólavist í skóla úti á landi veturinn 87 til 88 ekki svo langt að fara þangað,en kveið nokkuð fyrir skólavistinni en langaði að kynnast nýju fólki,svo er ég kom þangað þá var vel tekið á móti mér ekki svo margir nemendur að mig minnir ca 25 til 30,rektorinn og kennarar alveg frábært fólk en þar var nemandi sem ég þekkti lítið en við vorum frænkur,en ekki leið á löngu að það fór að bera á afbrigðisemi í minn garð frá frænku minni og var alltaf að áreita mig og varð áreitið orðið mjög slæmt er skólaárið var hálfnað,einhvernvegin vissi hún margt um mig og mín fjölskyldu og svertaði okkur án þess að blikka,það koma svo að því að ég ákvað að strjúka úr skólanum en hafði þagað um þetta vegna þess að ég hélt að það yrði ekkert gert eins og í grunnskólanum heima fyrir,

en er ég varð lögð af stað í niðamyrkri seint að kvöldi að vetri til,eftir að heimavistinn var læst og fór ég út um gluggann,ég gekk lengi eftir þjóðveginum,ég komst heim á puttanum og sagði að ég færi aldrei í þennan skóla aftur en eftir að foreldrar mínir vildu koma með mér og við ræddum við rektorinn sem hafði hringt heim er ég hafði ekki sést í skólanum hálfann daginn,nú við ræddum saman og var það mikill léttir ég ákvað að vera lengur í skólanum og sú sem hafði áreitt mig var vísað úr skóla,leið nú veturinn og var stutt í prófin eina helgina fórum við nokkrir nemendur í partý ekki svo langt frá,með leyfi rektorsins, þar voru krakkar á okkar aldri sem voru með innflutningsparty og voru teingsl milli þessara krakka og tveggja nemenda í skólanum og máttum við koma með,

þar var ekki mikið um áfengi en seinna meir frétti ég að dópneysla var þar,en góð tónlist og gaman framan af,ég drakk ekki áfengi en fékk mér gos og náði að rabba aðeins við krakkanna,þegar leið á kvöldið var mér farið að sifja mikið og átti í vandræðu með að halda mér vakandi og vildi bara koma mér heim en gat eiginlega ekki gengið og ekki var neinn í ökuhæfuástandi,svo mér bauðst að leggja mig í einu herberginu,ég var varla lögðst í rúmið er ég rotaðist,einhverntímann um nóttina vaknaði ég og var verið að binda fyrir augun á mér og hendur, verið var að klæða mig úr fötunum,ég reyndi að stoppa það af en gat lítið hreift mig er ég reyndi að standa upp þá var mikill svimi og höfuðverkur svo var mér ýtt niður og ég man það svo vel að það var sagt,þú villt þetta vertu ekkert að reyna annað,ég heyrði mikin hávaða frammi, þeir sem voru í herberginu héldu mér til skiftist og níddust á mér,svo var ég skilin eftir og mér sagt að halda kjafti mér yrði ekki trúað ef ég reyndi að kjafta frá og það væri ekkert mál að hafa uppi á mér,

eftir dágóða stund komst ég á fætur og kom mér út úr húsinu,kom mér upp í skóla og áður en ég vissi af þá fór ég í sturtu og var þar lengi og grét og grét,lagðist svo í rúmið,ég tilkynnti mér veika og var bara í rúminu og læsti herberginu,en eftir daginn þá kom rektorinn og vildi vita hvað amaði að mér en ég vildi ekkert segja strax,en átti svo gott viðtal við hann og konuna hans,ég sagði frá öllu og var mér komið strax til læknis sem skoðaði mig en engin lífsýni fundust en áverkar mar og sár voru til staðar,ég hitti sálfræðing og lögreglu haft var samband við krakkana sem voru með húsið en partýið hafði farið úr böndunum og höfðu einhverjir aðkomufólk komið þar og boðið upp á áfengi og , nammi , eins og það var víst orðað og beindist grunur að lyf hafði verið sett í gosið mitt, ég fór úr skólanum og hef ekki komið þangað aftur,ég lokaði mig meira af og vantreysti ennþá meira fólki,ekki er enn vitað hverjir voru í herberginu þessa nótt,en ennþá situr þetta í mér,ég er nýbúin að ræða þetta við minn læknir og erum við að vinna í þessu og hann hvatti mig til að koma þessu frá mér er heilmikið,

en ég kynntist mínum manni árið 87 um sumarið og áttum við stutt kynni ég fór í þennan skóla og eftir þennan atburð þá var ég heima og vildi voða lítið fara út,en átti vinkonu sem bjó rétt hjá mér og áramótin 88 þá fórum við í gönguferð og sú gönguferð endaði heima hjá verðandi manni mínum,okkur var boðið inn og höfum við verið saman síðan ég fann traust hjá honum eftir þó nokkurn tíma,hann gerði allt fyrir mig ég treysti honum fyrir þessu og við gáfum okkur tíma til að kynnast betur,en haustið 95 fluttum við norður og var bara nokkuð gaman þar,hann á sjóinn og ég í fiskvinnu,um veturinn var ég orðin frekar slæm í liðum og var send til læknis af vinnuveituanda ég fékk tíma hjá sjúkranuddara og gekk vel,tók pásu um sumarið en um haustið er vinnan hófst aftur þá fór mér að líða ílla og þurfti lyf ,broslyf,eins og læknirinn kallaði það,og átti svo að koma reglulega í viðtöl og í einu viðtalinu þá grét ég vegna líðan mína og áður en ég vissi af þá ætlaði læknirinn að hugga mig og tók utan um mig en það var ekki af hinu góða,hann byrjaði að þukkla á mér og fór innan klæða er hann hélt utan um mig,ég limpaðist niður og einhvern vegin komst ég út og heim,ég sagði engum frá þessu en líðan versnaði stöðugt andlega hliðin var orðin þannig að mig langaði ekki til að lifa og var á þessum tímapunkti farin að hugleiða aðferð,en fór í mína vinnu og í mína sjúkraþjálfun en um hana sáu hjón og voru þau bæði með mig í meðferð,í einu af heimsóknum þar er ég lá á bekknum hálf sofandi í brók og með teppi,þá skeði það að nuddarinn byrjaði að nudda bak og axlir eins og venjulega og eftir stund þá var hann farin að fara innanverðu á lærum og vildi nudda punkta þar sagði hann,ég stirnaði upp því mér fannst hann fara ofnálægt þeim stað sem mér er heilagt innanundir nærbuxunar og þar var hann að komast að og ég sagði stopp og fór af bekknum og klæddi mig á hlaupum og fór og hef ekki farið þangað aftur,þau hjónin vildu vita afhverju ég hætti skyndilega og ég sagði að ég vildi ekki svona framkomu eins og hann sýndi mér hann neitaði þessu og sagðist aðeins hafa nuddað bak og axlir ég hefði engar sannanir fyrir þessu,

þetta var veturinn 97 og við búin að vera fyrir norðan í rúm tvö ár,sálarlífið í rúst og hugurinn alltaf meir og meir hvernig ég ætti að svifta mig lífi,á þessum tíma vorum við líka að reina að eignast barn en ekkert gekk þrátt fyrir margar heimsóknir suður á landspítalann,það var ekki fyrr en í júni 98 sem það gekk loksins upp og fyrst þá fór mér að líða vel og hugsunin um að svifta mig lífi var ekki inni í myndinni,í gegnum árin hefur á ýmsu gengið og það að koma frá sér og getað talað um líðan sína er hluti af lífinu og sem betur fer þá hef ég loksins getað komið þessu frá mér og rætt þetta við minn læknir en það hefur tekið sinn tíma og í morgunn talaði hann við mig og vildi vita hvernig mér liði og hvetur mig óspart áfram,eins á ég ótrúlegan skilningsríkann mann sem hefur veitt mér það besta í lífinu,hvetur mig,styður mig,hringir í mig bara svona til að vita hvernig ég hafi það,og börnin okkar þau eru það sem lífið snýst um hjá okkur að veita þeim það sem er þeim fyrir bestu og að okkur líður vel saman sem fjölskyldu,

ekki hef ég verið sú manna best í samskiftum við fólk,ekki ætla ég að afsaka neitt ég vona að samskifti mín við aðra og mér þykir mjög leitt ef ég hef verið með leiðindi,ég vinn við að koma andlegu hliðinni á rétt ról,en nú er ég búin að koma þessu frá mér og er það minn áfangi og léttir,

kveðja

 

Athugasemdir

[Húsmóðir, 16.10.2008 kl. 19:51]

Mér er orða vant, enda veit ég ekki hvað á að segja. Ætla að gefa þér stórt og gott faðmlag næst þegar ég hitti þig.    Ég get ekki annað en ýmindað mér  að það hafi erfitt að koma þessu frá sér en ég vona heitt og innilega að þér hafi létt og að þér líði aðeins betur. 

Þú ert falleg og góð manneskja og gerðir ekkert rangt.  Ég er sjokkeruð eftir þennan lestur en ég er líka stolt af þér og trúi því að héðan í frá sé líðanin bara upp á við.  Knús  

[Helga Guðrún Sævarsdóttir (IP-tala skráð) 16.10.2008 kl. 20:36]

Elsku Ágústa mín

Þetta er það hræðilegasta sem getur komið fyrir manni.

Manni  finst lífið vera svart og tómt og að það er eingin sem skilur mann þegar maður lendir í svona,

 Þetta er hlutur sem er hræðilegur og eingin manneskja á að þurfa að upplifa, maður ber þess ör alla æfi í sálunni.

Ef þú þarft að létta að þér eða bara tala um þessa hluti þá veistu hvar mig er að finna og eins og þú veist alveg þá veit ég alveg hvernig líðan er eftir svona.

Ekki hef ég þennan kjark sem þú hefur en þú átt góðan mann og 3 yndisleg börn sem hleypa birtu og hlýu á hverjum deigi í sáluna þína.

Elska þig þín systir Helga

[Anna Ágústa Bjarnadóttir, 18.10.2008 kl. 20:01]

elsku Birgitta og Helga

ég þakka ykkur kærlega fyrir falleg orð í minn garð það hjálpar allt hversu lítið sem það virðist vera,ég er í stiga sem ég horfi upp en ekki niður á meðan ég klifra hann upp,svo stansa ég stundum og lít til baka en held ótrauð áfram,

 kveðja

[Kristín Bessa (IP-tala skráð) 18.10.2008 kl. 21:09]

Elsku Ágústa mín.

Þetta er alveg ótrúlegt að þú skulir vera svona sterk. Þú veist alltaf hvar mig er að finna ef þú þarft að ræða við eittvhern. Ég get alltaf rætt við þig um allt milli himins og jarðar.  Ég hugsa til þín.  Bið að heilsa öllum, sakna ykkar allra.  Htingi í þig á morgun og spjalla við þig.

[Anna Ágústa Bjarnadóttir, 19.10.2008 kl. 20:19]

elsku Kristín mín ég þakka þér innilega fyrir þín orð til mín,vonandi sjáumst við næstu helgi,hafðu það sem allra best,við söknum þín

 til þín